In onze categorie “verantwoorde buitenbeentjes” mogen we vandaag een trio uit Austin presenteren. Stephen Lee Canner (gitaar & zang), Lynne Adele (guitjo & zang) en Stefan Keydel (fiddle), hebben zich immers gespecialiseerd in een soort muziekjes, waarvan menigeen zal denken dat ze compleet uitgestorven zijn. Daarmee bedoel ik: folkdeuntjes, waar vreemde verhalen bij verteld worden. Vroeger gingen die verhalen over massamoordenaars, oorlogen of bankovervallers, terwijl bij The Victror Mourning het om andere zonderlingen gaat: een man die alleen maar sprinkhanen en Campbell’s soep eet, of een rondreizende albino, of nog, het oud-Griekse verhaal van Icarus dat overgeplaatst wordt naar de heuvelen van landelijk Arkansas. Speciaal is het zeker… en wat meer is, het is ook allemaal nog eens bijzonder beluisterbaar zij het een tikkeltje kort: 12 songs die samen nauwelijks 35 minuten halen, is niet meteen.

Wat moeten we nu onthouden van de opvolger van het Ep'tje "Fire Fire Demos"? ( zie previous cd reviews)  Eigenlijk is het vrij eenvoudig:  het is en mooie, niet altijd vrolijke plaat, waar eenvoud hoogtij viert: geen akkoord of gitaarlick teveel, lle nummers tot hun essentie herleid, met de nadruk op de samenzang tussen Stephen Lee Canner en Lynne Adele. De fiddle van Stefan Keydel is bescheiden en toch weet ze telkens weer de aandacht te vangen, precies vanwege de sobere manier waarop ze gebruikt wordt. Muziek uit de winkel van simpel: ze kunnen ze bij ondergetekende altijd kwijt, zeker als ze van de kwaliteit is van deze plaat. Fijn, erg fijn! (Dani)